(ułożony na podstawie pism bł. Marii Angeli)

Kochajcie bardzo swoje Zgromadzenie,

Jego duchem przejmijcie się głęboko.

Nad ojca, nad matkę, nad wszystko na świecie

miłujcie Wolę Bożą, by zatonąć w niej.

(używany przez bł. Marię Angelę)

OJCZE NAJMILSZY, ja Twoje dziecko poświęcam się Tobie nie tylko dzisiaj, ale na całe życie. Św. Ojcze Franciszku, nie jestem sama, ale Pan Jezus złączył mnie z Tobą przez śluby, które złożyłam dla dalszego trwania Twego Zakonu.

Przyjmij mnie grzeszną i niegodną, bo Serce Jezusa uczyniło mnie Twoją. O dobry, ukochany św. Ojcze, miej mnie w opiece jako dziecko Twoje, nie opuszczaj mnie, ale jak Ojciec prawdziwy, im bardziej jestem słaba i nędzna, tym więcej mnie kochaj i tym pilniej czuwaj nade mną przez wzgląd na miłość Jezusa.

(używana przez bł. Marię Angelę)

Magnificat...

Na dużych paciorkach różańca należy odmawiać:

OJCZE PRZEDWIECZNY, ofiaruję Ci Najświętsze Serce Jezusa, Najmilszego Syna Twego, na podziękowanie za wszystkie łaski nam udzielone, a szczególnie za Przenajświętszy Sakrament, za Niepokalane Poczęcie Najświętszej Panny, za zachowanie i potwierdzenie Zgromadzenia.

(Modlitwa została napisana w formie listu na pożółkłej kartce, wszytej do sukienki cudownego obrazu, którą wykonały Felicjanki z Krakowa w 1873 r.)

Wszystko przez Serce Maryi

O Maryjo z Jasnej Góry, która od tylu wieków rządzisz Państwem i Narodem Twoim, która jesteś szczególną Opiekunką i Fundatorką naszego ubogiego Zgromadzenia, okaż nade mną miłosierdzie i wyrwij mię z tego ucisku choroby, w którym jęczę dla grzechów moich.

[Warszawa], 8 grudnia 1862 r.

+
JMJ
F

(Tekst jest wpisany na pierwszych stronach notatnika duchownego s. M. Kandydy Gibasiewicz, która go otrzymała od m. M. Angeli w dniu swej profesji 8 XII 1862 r.)

O mój Jezu Najmilszy, oddaję się i poświęcam Tobie jako tylko mogę najzupełniej i najdoskonalej. Oto już śluby moje przybiły mię z Tobą na krzyżu i znowu dziś je składam w Boskim Sercu Twoim w obliczu niebios i ziemi. Dziękuję Ci, Najmilszy Panie mój, żeś mi je natchnąć raczył. Wyznaję, że Boskie jarzmo Twoje ani przykre, ani ciężkie nie jest, że więzy, które mnie z Tobą łączą, taką dla mnie są rozkoszą, iżbym pragnęła, aby co dzień liczniejsze, co dzień ciaśniejsze były. O tak, Panie mój, aż do śmierci nosić pragnę i nosić obiecuję krzyż zakonnego życia. On moją chwałą, on rozkoszą będzie. Nie daj Boże, abym się chlubić miała w czym innym, jedno w Krzyżu Pana Naszego Jezusa Chrystusa, przez którego świat mi jest ukrzyżowany, a ja światu.

[Warszawa, 8 XII 1861]

+
JMJ
F

(Tekst został napisany na kartkach oprawionych razem z dwoma dziełami św. Alfonsa Liguorego.
Książkę tę podarowała m. M. Angela m. M. Annie Bielskiej w pierwszą rocznicę jej profesji 8 XII 1861 r.)

Panie mój, Ty cierpieć każesz, więc cierpieć pragnie biedna dusza moja. Cierpieć, o Jezu, ale z Tobą, cierpieć, ale dla miłości Twojej, cierpieć, ale w cichości i w ukryciu, aby nikt nie wiedział, że ja cierpię, tylko Ty jeden, abyś Ty jeden słyszał jęczenie serca mego i łzy moje widział. Ach! Tak cierpieć naucz mnie, Panie, naucz cierpieć bez szukania pociechy, bez żadnego u stworzeń współczucia, bez oglądania się nawet na wieczne w niebie radości. Naucz cierpieć nie dlatego, że cierpienie jest źródłem zasług i chwały, ale dlatego, że jednoczy z Tobą i serca nasze do Serca Twego podobnymi czyni.