+
JMJ
F

O POTRZEBIE DOSKONAŁEGO NAWRÓCENIA SIĘ DO BOGA

Czuję ja bardzo potrzebę nawrócenia się zupełnego, ale to dla mnie wydaje się tak niepodobne, że chyba to stać się może cudem. Wpadłam w taki stan bezwładności moralnej, taką czuję niemoc do wszelkiego dobra, a skłonność do wszelkiego złego, że mi trudno nawet zacząć tę pracę, a cóż dopiero w niej wytrwać. Chyba Pan Bóg zrobi ze mną jak ze Św. Augustynem, którego pociągnął mimo jego woli. Tak i mnie może nawróci bez mojego współdziałania, ale to może bluźnierstwo taka mowa. Przecież Pan Bóg Sam mówi: bez was, was stworzyłem, ale bez was, was nie zbawię, a ja zupełnie nie czuję ani pragnienia, ani odwagi zadania sobie w czymkolwiek jakiego gwałtu.

+
JMJ
F

ZAKONNICA DOSKONAŁA POWINNA ŻYĆ WEDŁUG DUCHA, A NIE WEDŁUG CIAŁA

Że daleka jestem od tej doskonałości najlepiej to dowodzi, że wcale tej medytacji zrozumieć nie mogłam, ani jej do siebie zastosować, pomimo tego że tak jak w przeszłych medytacjach prosiłam P. Jezusa, aby mi dał poznanie tego zła, które we mnie jest, ale zupełnie odmawiał mi łaski Ducha Świętego i wcale głosu Jego usłyszeć nie mogłam.

+
JMJ
F

O GORLIWOŚCI W SŁUŻBIE BOŻEJ

Ja to zupełnie inaczej postępuję, jak postępowali Święci. Ci, im więcej poznawali Boga, im dłużej Mu służyli, tym większą miłość okazywali, tym gorliwsi, akuratniejsi byli w tym wszystkim, co się do Jego chwały ściągało, bo brak znajomości Boga może tylko usprawiedliwić brak miłości i brak gorliwości w służbie Jego.

+
JMJ
F

O UBÓSTWIE

Każda zakonnica jest obowiązana do praktykowania tej cnoty, a tym więcej każde dziecko św. o. Franciszka. On sam tę cnotę w szczególniejszy sposób praktykował, więcej ją nad inne umiłował, ona była pożądaniem serca jego, za nią się ciągle ubiegał, ją uważał za jedyny swój skarb. Strzegł pilnie, aby mu go nie wydarto albo nie naruszono. Tę cnotę zalecał szczególniej swoim dzieciom duchownym, ją zostawił im jako jedyną spuściznę.

+
JMJ
F

O CNOCIE POSŁUSZEŃSTWA

Boże mój, Boże, co się ze mną dzieje, w jakimże mię trzymasz stanie odrętwienia i ciemności! Coraz mniej siebie pojmuję, coraz mi trudniej zbadać, jakie moje istotne usposobienie, do czego wstręt, a do czego pociąg czuję. Straciłam nie tylko uczucie miłości Twojej, ale odjąłeś mi uczucie piękności wszelkiej cnoty. Zastanawiając się nad tymi wszystkimi cnotami, które dotychczas przechodziłam, nie rozumiałam zupełnie, czy ja mam tę cnotę, czy ją wykonywam, czy też przeciwnie postępuję, czy poznaję jej piękność i zacność, na wszystko [jestem] zimna, jak głaz obojętna.

+
JMJ
F

O MIŁOŚCI BLIŹNIEGO

Panie, Tyś powiedział: proście, a będzie wam dane, szukajcie a znajdziecie, kołaczcie a otworzą wam, a ja tak długo proszę, tak usilnie szukam, że już mi i siły ustały, i życie się stało ciężarem, a ani Cię ubłagać nie mogę, ani znaleźć nie mogę, czego pragnie dusza moja, czego pożąda ustawicznie serce moje. Dlaczego, Panie, jesteś głuchy na wołanie moje, dlaczego nie chcesz spełnić Twojej obietnicy, że dasz, o co Cię prosić będą? Czy to czynisz dla mego doświadczenia i upokorzenia? Czy mam to uważać jako dowód Twego odrzucenia albo jako karę? Bo przecież Cię nie proszę o rzeczy złe, szkodliwe memu zbawieniu albo przeciwne chwale Twojej.

+
JMJ
F

O POKORZE

Jeżeli się nie staniecie jako dzieci, nie wnijdziecie do Królestwa Niebieskiego. Kto się poniża, będzie podwyższony. Uczcie się ode mnie, żem jest cichy i pokornego serca.

Te wszystkie nauki Zbawiciela jasno nam pokazują, że nie tylko o cnotę pokory powinniśmy się starać, ale że bez niej ani zbawienia nie osiągniemy, ani łaski Bożej nie możemy się spodziewać, ani naśladowcami Chrystusa nie możemy się nazywać, bo On nie tylko słowy nas do niej zachęcał, ale przykładem swoim ciągle jej nas uczył.