Gdy mówimy lub myślimy o Najświętszym Obliczu Pana Jezusa Chrystusa, przenosimy się myślą do VI-tej stacji Drogi Krzyżowej, w której rozpamiętywamy, jak św. Weronika zobaczywszy zalaną potem i Krwią Najświętszą. Twarz naszego Pana, nie zważając na otaczający Go motłoch żydowski, zapragnęła Mu ulżyć i otarła Ją swym welonem. Zapominamy jednak, że cześć Najświętszego Oblicza łączy się z dogmatem Wcielenia i zaczęła się dużo wcześniej, bo jeszcze w stajence betlejemskiej, kiedy to po raz pierwszy oddali Mu hołd oprócz Maryi i Józefa św. najpierw aniołowie, a następnie pastuszki i Magowie. Nie myślimy również o Boskiej Twarzy spoconej podczas nauczania tłumów i zmęczone, lub też rozpromienionej na widok ludzi cieszących się jakimś uzdrowieniem, czy nawróceniem, oraz promieniującej chwałą w chwili Przemienienia na górze Tabor. Oblicze Chrystusa było wówczas tak piękne, że Apostołowie wpatrując się weń, ?nie widzieli nikogo, jeno samego Jezusa?, Syna Bożego, w  którym sobie Ojciec ?dobrze upodobał?. Niestety , nie było fotografii i dlatego nie zachowało się wierne odbicie Twarzy naszego Oblubieńca. Lecz sam Boski Mistrz pomyślał o tym i  pozostawił jakby wierną fotokopię, odbijając swe zbolałe Oblicze w chwili dla nas najważniejszej, bo podczas swojej Najboleśniejszej Męki, zachowane do naszych czasów.

W czasie całodziennego wystawienia Zakrystianka na pięć minut przed każdą godziną da signum czyli znak przez pięć uderzeń w dzwon chórowy. Każda Siostra, gdziekolwiek ją ten dzwonek zastanie, przerwie natychmiast zajęcie, poklęknąwszy na ziemię pocałuje ją mówiąc cicho, pochylona głęboko tj. z nachyleniem głowy i ramion: Niech będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament? i Przepuść, Panie, przepuść ludowi twojemu, a nie bądź na nas zagniewany na wieki.

Co roku w piątek przed Środą Popielcową przypada święto Najświętszego Oblicza Pana Jezusa. W Polsce nabożeństwo do Najświętszego Oblicza w wielkiej mierze zostało rozpowszechnione przez Siostry Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.

Nie ma córki Niepokalanego Serca Maryi, nie ma siostry św. Feliksa z Kantalicjo, która by nie wiedziała, że dzień 21 listopada, święto oddania 3-letniej Maryi na służbę Boga Najwyższego w świątyni, jest tak ściśle złączony z dniem oddania się na służbę Panu Jezusowi dwóch pierwszych felicjanek [Zofii Truszkowskiej, która przyjęła imię Angela i Klotyldy Ciechanowskiej, która przyjęła imię Weronika], jak żaden inny dzień zapisany w historii tego Zgromadzenia, albowiem w tym dniu zaczęło istnieć oficjalnie.

z Pamiętnika Zgromadzenia Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo, 1912 r.

1.Ponieważ Siostry z dobroci Boskiej zostały powołane do zakonu, pozostającego w szczególnej opiece Najświętszej Panny i w niezwykły sposób w Jej Sercu są zamknięte, przeto starać się powinny i w duchu doskonale jednoczyć się z tym Sercem, odbijać na sobie wszystkie Jego cnoty, przejąć się duchem, jaki córkom tego Serca przystoi.