z Pamiętnika Zgromadzenia Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo, 1912 r.

1.Ponieważ Siostry z dobroci Boskiej zostały powołane do zakonu, pozostającego w szczególnej opiece Najświętszej Panny i w niezwykły sposób w Jej Sercu są zamknięte, przeto starać się powinny i w duchu doskonale jednoczyć się z tym Sercem, odbijać na sobie wszystkie Jego cnoty, przejąć się duchem, jaki córkom tego Serca przystoi.

2. Przede wszystkim więc odznaczać się będą szczególną dziecięcą miłością i serdecznym nabożeństwem do tej Niebieskiej swej Matki, wszystko w Jej obecności czyniąc i do Niej wszystko odnosząc. Tym duchem wszystkie ich sprawy będą ożywione.

3. Tenże duch przebijać się będzie w ich pracach nad drugimi, których również tym duchem nabożeństwa, miłości i ufności ku Maryi napełniać będą się starały.

4. Następnie, córki Serca Maryi pamiętać powinny, że całe ich życie w tym Sercu z Chrystusem ma być ukryte. Zamieszkując ten święty Przybytek, wiedzieć mają, iż poprzestawać im ciągle potrzeba z Bogiem, bo nic tam innego nie znajdą. Umiłują przeto życie wewnętrzne, nie opuszczając ćwiczeń jemu odpowiednich i nie oddalając się nigdy, o ile słabość ludzka pozwoli, od tego świętego Przybytku i od obcowania z Bogiem; wszystko jakby w Sercu Maryi czyniąc.

5. Umiłują ciszę i pokój tego Serca, starając się w tej cichości żyć, w cichości się modlić, w cichości pracować, w cichości cierpieć, w cichości z Siostrami przestawać.

6. Córki Serca Maryi mają usiłować jednoczyć się z Maryją wszystkimi władzami duszy. Pamięcią ? rozpamiętując Jej życie przez cały rok według przypadających uroczystości; zaczynając w każdym roku jakby na nowo żyć w Jej Sercu z dniem Jej narodzenia i z Nią wzrastać, ofiarując się z Nią Bogu i przechodząc wszystkie koleje Jej życia. Rozumem ? zapatrując się na wszystko jak Ona, pytając się często siebie, co by Ona o tym myślała, jak by to pojmowała i jak by oceniała. Wolą nareszcie ? łącząc intencje swego serca z intencjami Jej Najświętszego Serca, pytając się siebie w różnych okolicznościach i zajęciach: jak by to czyniła Maryja, pragnąc w tym duchu i w tenże sposób wszystko zawsze czynić.

7. Córki Niepokalanego Serca Maryi starać się powinny przede wszystkim o to, aby zachować nieskalaną niewinność swoich serc i przestrzegać ich czystości, nie tylko nie dopuszczając tam żadnej namiętności, ale strzegąc się wszelkiej nie dość czystej intencji we wszystkich swych sprawach. To bowiem najbardziej przystoi tej wielkiej ich godności.

8. Córki Serca Maryi pracować powinny nieustannie nad odbiciem wszystkich cnót Jej Serca i naśladować Jej uczynki. To bowiem Pan Jezus za główny warunek duchowego dziecięctwa kładzie. Z cnót tych powinni je i ludzie za córki Maryi uznawać. Niech naśladują przeto pokorę i pokój tego Serca oraz Jego posłuszeństwo, cierpliwość i męstwo, ale szczególniej niech sobie biorą Je za wzór, jako ocean miłosierdzia nigdy nieprzebrany, jako miłość mężną nigdy niezwyciężoną żadną złością ani niewdzięcznością ludzką i jako litość, nie umiejącą się oprzeć żadnej nędzy, i nie odpychająca od siebie największego nawet grzesznika. Niech starają się, żeby ich serca na wzór Jej Serca stawały się samą dobrocią, żeby nie umiały być obojętne na żadną nędzę, żeby ich miłość była niezwyciężona i nie dała się przemóc żadną obojętnością lub cierpkim obejściem, żadną złością, niewdzięcznością, krzywdą lub zniewagą.

9. Prawdziwe Córki Serca Maryi powinny serca swoje przepajać uczuciami tego Najświętszego Serca. Powinny miłować Jej macierzyńską miłością wszystkich ludzi, a szczególniej powierzonych ich opiece przez Boskiego Jej Syna, pragnąc Jej pragnieniem, aby Go wszyscy coraz więcej znali i kochali i cieszyć się Jej radością z Jego chwały, współcierpieć z Nią razem nad Jego cierpieniami, boleć Jej boleścią nad Jego obrazą, litować się Jej litością nad nędzą ludzką, tęsknić Jej tęsknotą za Niebem. Słowem ? serca swoje powinny połączyć w duchu jak najściślej z tym przenajdroższym Niepokalanym Sercem, z którym tak cudownie połączył je Pan Bóg.

10. Takie są obowiązki, jakie wkłada na córki Serca Maryi tytuł Jej opieki i przywilej przebywania w tym Sercu. To ma być w ich myślach, na ich ustach i w ich uczynkach. Ten ma być duch, którym wszystko w tym Zgromadzeniu ożywione być powinno na większą chwałę tegoż Niepokalanego Serca.