W Apelu Orędzia Fatimskiego Siostry Łucji, czytamy, że Ci, którzy będą żyć nabożeństwem do Niepokalanego Serca Maryi, będą prawdziwie nawróceni i poświęceni Bogu, Ci stanowić będą nowe pokolenie, które zwycięży zło! To nowe pokolenie jest pokoleniem Niepokalanego Serca, a Maryja jest jego Matką.

W roku 1855, 62 lata wcześniej niż miały miejsca objawienia fatimskie, Zofia Truszkowska (Maria Angela) i jej kuzynka Klotylda Ciechanowska (Matka Weronika) oddały się na służbę Najświętszej Maryi Pannie według woli Jej Syna Chrystusa Pana, dając tym samym początek Zgromadzeniu, które miało przyjąć tytuł Córek Niepokalanego Serca Maryi, a które mieszkańcy Warszawy nazwali – felicjankami. W listach do sióstr, swoich duchowych córek, Matka Maria Angela często pisała: Polecam Cię Sercu Jezusa i Maryi. Swoją miłość do Maryi i jedność z Nią Matka Założycielka pogłębiała przez akty oddania siebie w Jej opiekę.

W roku 1864 na prośbę Matki uroczystego Aktu oddania Niepokalanemu Sercu Maryi całego Zgromadzenia felicjańskiego, dokonał Honorat Koźmiński kapucyn, jego duchowy ojciec. Od tamtej chwili akt ten wielokrotnie był ponawiany. Kilka lat później ojciec Honorat ułożył i własna krwią zapisał Akt poddaństwa Matce Bożej Zgromadzenia św. Feliksa:

Maryjo Przenajświętsza, któraś ubogie Zgromadzenie św. Feliksa na służbę Syna Twego Pana naszego Jezusa Chrystusa zawiązać, a rozproszone na nowo zebrać raczyła i dotąd je utrzymała, oto ja z woli Twojej i Przełożonych moich na służbę jego wybrany, upadając do Przenajświętszych stóp Twoich, to całe Zgromadzenie, jakie teraz istnieje i na przyszłość, jeżeli tak się podoba Bogu istnieć mające, Tobie oddaję, daruję, ofiaruję i poświęcam na własność najzupełniejszą. Abyś nim i losami jego, i wszystkimi zasługami jego, jeśli jakie mieć może, mieć będzie na przyszłość i położyło w przeszłości, według woli Twojej kierowała, szafowała, ich używała i niemi rozporządzała, jak Ci się tylko podoba i za Panią Dziedziczkę i Właścicielkę całego Zgromadzenia i tego wszystkiego, co do niego należy i należeć może, poczytywać się najmiłościwiej raczyła, a to na większą chwałę Boga w Trójcy Jedynego i na znak szczególnej mojej ku Tobie czci, miłości, wdzięczności i ufności. Całe to Zgromadzenie Twoim jest ? I wszystko jego Twoim niech będzie.

W Konstytucjach Zgromadzenia Sióstr Felicjanek z 1874 r. napisane jest, że każda siostra przy wstąpieniu do Zgromadzenia, ma być wpisywana do Bractwa Niepokalanego Serca Maryi. Gdy Zgromadzenie miało swoją główną siedzibę w Warszawie, siostry zapisywały się do Bractwa istniejącego przy kościele ojców bernardynów (istniało od 1854 r.) lub w Lublinie przy kościele ojców kapucynów. W archiwum felicjańskim zachowały się patenty niektórych sióstr. Siostry, które wstępowały do Zgromadzenia już w Krakowie, wpisywały się do Bractwa, istniejącego przy kościele Mariackim (istniało od 1855 r.). Z chwilą, gdy założono takie Bractwo przy kościele na krakowskim Smoleńsku i agregowano je w 1896 r. do Arcybractwa Niepokalanego Serca Maryi (założonego w 1836 r. przez ks. Des Genettes przy kościele NMP Zwycięskiej w Paryżu), każda postulantka była do tego Bractwa zapisywana. W roku 1973 Bractwo liczyło 42680 członków, co roku wpisywało się około 500 osób.

Również dla podkreślenia swego przywiązania do Niepokalanego Serca Maryi, każda felicjanka ? przyjmuje imię Maria jako część swego zakonnego imienia, każda felicjańska prowincja Zgromadzenia nosi tytuł Maryjny: Niepokalanego Serca Maryi (Kraków), Matki Bożej Częstochowskiej (Przemyśl), Matki Bożej Królowej Polski (Warszawa), Maryi Matki Nadziei (Północna Ameryka), Matki Bożej z Aparecida (Brazylia). Zanurzone w naszej felicjańskiej duchowości wyrażonej w godle i haśle Zgromadzenia: staramy się czynić Wszystko przez Serce Maryi na cześć Przenajświętszego Sakramentu.