W starym brewiarzyku tercjarskim z 1856 roku, o ciekawym lecz przydługim tytule: Brewiarzyk Tercyarski w którym oprócz Reguły, jej objaśnień i pacierzy zakonnych: zamieszczone jest nabożeństwo szczególniej dla braci i sióstr zakonu pokutującego Świętego Ojca Franciszka Serafickiego, pod zarządem kapucynów zostających. Staraniem pobożnych osób Trzeciego Zakonu uskuteczniony, a przez jednego z kapłanów S. O. Franciszka Kapucynów Prowincyi Polskiej wydany (O. Beniamina Szymańskiego), znajduje się piękna modlitwa w j. łacińskim i polskim pt. ?Modlitwa na wszelki czas?.

Pojawia się ona również w innych książeczkach i modlitewnikach z II połowy XIX wieku, czasem pod nazwą: ?Modlitwy przed Najświętszym Sakramentem?, ?Modlitwy pokutnej? lub wręcz ?Modlitwy o Miłosierdzie Boże?. Jedna z jej starszych wersji rozpoczyna się od wezwania: ?

Wejrzyj, Panie, z Świątnicy Twojej i z wysokiego Niebios mieszkania, i obacz tę Przenajświętszą Ofiarę, jaką ofiaruje Tobie Wielki nasz Kapłan, Święty Syn Twój, Pan nasz Jezus Chrystus, za grzechy swej braci; i daj się ubłagać nad mnóstwem złości naszej. Oto głos krwi Brata naszego Jezusa, woła do Ciebie z Krzyża. Wysłuchaj Panie: ubłagaj się Panie: obacz, a uczyń: nie omieszkaj sam dla siebie, Boże mój, bo Imię Twoje wzywane jest nad miastem i nad ludem Twoim; a uczyń nam według nieskończonego miłosierdzia Twego.

Dla sióstr felicjanek modlitwa jest szczególna. A szczególna, bo odmawiana co dzień niemal od początku istnienia Zgromadzenia założonego w 1855 roku, po dzień dzisiejszy. Zarówno w domu generalnym Zgromadzenia, pięciu domach prowincjalnych, gdzie po rannej Mszy Świętej na ołtarzu wystawiony jest na całodzienną adorację Najświętszy Sakrament, jak i domach lokalnych, których na czterech kontynentach jest ponad 170, siostry wznoszą ręce do góry w błagalnym i pokutnym geście prosząc: Wejrzyj Panie?

Jest ta modlitwa odzwierciedleniem jednego z głównych celów felicjańskiego Zgromadzenia ? praktykowania i szerzenia idei wynagradzania. W Pamiętniku Zgromadzenia, który zawiera w sobie wskazania pierwszych Konstytucji Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, spisanych przez bł. ojca Honorata Koźmińskiego, znalazły się takie słowa:

?na wszelki też sposób przyczyniać się mają do dzieła naprawy, to jest modlitwą, słowem i przykładem, zawsze jednak najwięcej przykładem, czyli żywym odbiciem w sobie zasad chrześcijańskich. Żeby jednak nie ulec próżności i zarozumiałości z powodu tak wzniosłego swego przeznaczenia, niech Siostry najpierw dokonują poprawy w sercach swoich, a potem dopiero w sercach bliźnich, poprzedzając to jeszcze naprawą zniewagi Boskiej przez zadośćuczynienie za nią. Pierwszym tedy zadaniem ich z tego względu będzie reparacja czci Boskiej, czyli wynagradzanie za wiele bluźnierstw i zniewag Panu Bogu wyrządzanych, także za tyle niedbalstwa i nieuszanowania popełnianego przez sługi Boże w odprawianiu Boskich obrzędów i świętych tajemnic. Wszystko to czynić będą przez utrzymywanie u siebie, na ile to możliwe, ustawicznej adoracji Najświętszego Sakramentu, przez wierne i pobożne odmawianie oficjów chórowych, przez żarliwość ducha w czasie medytacji i przez zawsze godne zachowanie się w Boskiej Obecności. (?) I zawsze to mieć będą na myśli czy to w czasie adoracji, czy to przy łożu chorego, czy mozoląc się z dziećmi, czy znosząc niedostatek lub upokorzenia i wzgardę od ludzi, że powołane są do naprawy chwały Boskiej, dlatego wszystko w tym duchu czynić i w tym duchu ofiarowywać powinny.

Wznosząc rozpostarte ręce przed Najświętszym Sakramentem każda felicjanka łączy się z Chrystusem Ukrzyżowanym w Jego dziele odkupienia. Dobitnie wyrażają to słowa Katechizmu Kościoła Katolickiego:

(1368) Eucharystia jest również ofiarą Kościoła. Kościół, który jest Ciałem Chrystusa, uczestniczy w ofierze swojej Głowy. Razem z Chrystusem ofiaruje się cały i łączy się z Jego wstawiennictwem u Ojca za wszystkich ludzi. W Eucharystii ofiara Chrystusa staje się także ofiarą członków Jego Ciała. Życie wiernych, składane przez nich uwielbienie, ich cierpienia, modlitwy i praca łączą się z życiem, uwielbieniem, cierpieniami, modlitwami i pracą Chrystusa i z Jego ostatecznym ofiarowaniem się oraz nabierają w ten sposób nowej wartości. Ofiara Chrystusa obecnego na ołtarzu daje wszystkim pokoleniom chrześcijan możliwość zjednoczenia się z Jego ofiarą.

Na malowidłach zachowanych w katakumbach Kościół często jest przedstawiany jako kobieta na modlitwie, z szeroko otwartymi ramionami, w postawie „orantki”. Podobnie jak Chrystus, który wyciągnął ramiona na krzyżu, Kościół ofiarowuje się i wstawia za wszystkich ludzi przez Niego, z Nim i w Nim.

(1370) Nie tylko wierni żyjący na ziemi jednoczą się z ofiarą Chrystusa, lecz także ci, którzy już są w chwale nieba. Kościół składa Ofiarę eucharystyczną w łączności z Najświętszą Dziewicą Maryją, którą wspomina wraz ze wszystkimi świętymi. W Eucharystii Kościół znajduje się wraz z Maryją jakby u stóp krzyża, zjednoczony z ofiarą i wstawiennictwem Chrystusa

Módlmy się więc wspólnie:

Wejrzyj Panie, Ojcze święty, z świątnicy Twojej, z wysokiego niebios przybytku na tę Przenajświętszą Hostię, którą Najwyższy nasz Kapłan, najmilszy Syn Twój, a Pan nasz, Jezus Chrystus, ofiaruje Tobie za grzechy swoich braci i okaż miłosierdzie nad całym światem. Oto głos krwi Brata naszego, pierworodnego Syna Twojego, Jezusa, woła z krzyża do Ciebie. Wysłuchaj Panie, Panie, daj się ubłagać. Boże nasz, przez swoją nieskończoną miłość udziel nam przebaczenia, ponieważ imię Twoje święte wzywane jest nad naszym domem, nad naszym miastem i nad całym ludem Twoim. Postąp więc z nami według nieskończonego miłosierdzia Twego.

P:   Abyś nas prawdziwej pokuty nauczyć raczył.

W:   Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie.

P:   Abyś nasz dom, nasze miasta i wioski oraz cały lud Twój bronić, obdarzyć pokojem, strzec, zachować dobrotliwie i litościwie nań wejrzeć raczył.

W:   Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Panie.

P:   Przez świętą Tajemnicę Odkupienia.

W:   Niech nas ochrania miłosierdzie Twoje, Ty zaś przebacz ludowi Twojemu.

P:   Przez orędownictwo Najświętszej Maryi Panny, wszystkich Aniołów i Świętych Twoich.

W:   Niech nas ochrania miłosierdzie Twoje, Ty zaś przebacz ludowi Twojemu.

P:   Święta Maryjo, bez zmazy pierworodnej poczęta, wszyscy Aniołowie i Święci, przyczyńcie się za nami do Pana.

W:   Aby Bóg okazał nam miłosierdzie swoje i przebaczył ludowi swemu i abyśmy mogli z Nim królować po wszystkie wieki wieków. Amen.

Módlmy się:   Wszechmogący i miłosierny Boże, niech Przenajświętsza wola Twoja zawsze i we wszystkim się spełnia według Twego miłosierdzia i łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.